در این قسمت از مقاله من سعی دارم حول محور علم آموزی و کسب دانش توضیحاتی ارائه دهم ، در قسمت قبلی بیان شد که “راه رسیدن به سر مقصود علمی تبدیل علم آموزش دیده شده به دانش اجرایی است و اما این مورد چگونه انجام میپذیرد ؟
این مورد را من بصورت یک مثال عملی و اجرا شده توضیح خواهم داد :
یکی از انواع روش های تبدیل این دو آموزش در حین انجام پروژه قابل ارائه است و اما چگونه ؟ در مجموعه ما این امر شخصی سازی شده است به این نحو که به افراد مشتاق به فراگیری و مستعد ( منظور از مستعد فردی تلاشگر و هدفمند است که تلاشی هدفمند مستقل از زمان ارائه میکند یعنی مهم نیست فردی دانشی را در 1 روز کسب میکند یا در 1 سال مهم این است که فرد بر اساس روحیات و توانی خود در زماانی درست دانش را فرا میگیرد) توجیحی ابتدایی در زمینه علم مد نظر ارائه میشود و فرد اصطلاحا یک آشنایی اولیه ای نسبت به آن علم بدست میآورد ، منتور و مربی های اختصاص یافته برای آن مبحث پروژه ای عملی و سرفصل گذاری شده بر اساس رشد علمی شخص در اختیار وی قرار میدهند و مرتبا پروژ از لحاظ کیفیت انجام بررسی میشود و سرفصل های آموزشی آینده بر اساس آن تعریف میشود . این بدان معناست که ما یک سری سرفصل اصلی و اجرایی داریم که بصورت کلی اختصاص دارند و یک سری زیر فصل که مرتبا بر اساس کیفیت انجام آن پروژه تعین و اعلام میشود این مهم باعث افزایش کارایی و همزمانی کسب علم ودانش باهم میشود و به شدت برای کاهش هزینه های آموزش و افزایش کارایی یک فرد علمی مسلط به دانش کمک شایانی میکند .
نتیجه اجرای درست این مدل آموزشی این بوده است که هر فرد بر اساس میزان اشتیاق و تحمل فشار آموزش تا نقطه ای پیشرفت خواهد کرد که در ایدیولوژی خود دارد . در این روش افراد عملا از مدتی کوتاه بعد از شروع آموزش میتواند وارد بازار کار شوند و خودشان با پوست و گوشت و استخوان خود این بازار را تجربه کنند . من بصورت مداوم از کلمه بازار استفاده میکنم ، از دیدگاه من کسب علم و دانش نباید چیزی جز رسیدن به درآمدی بالاتر در گام اولیه باشد و این بدان معناست ما تا نتوانیم از علمی که فراگرقته این و از دانشی که کسب کرده ایم به درآمدی نرسیم عملا کاری نکرده این و زنبور بی عسل هستیم !